نظامنامه مکتب
مصوب 1303,11,20

از آنجایی که مدارس ابتدایی دولتی و ملی هنوز در اغلب نقاط ایران تأسیس نشده و مردم مجبور هستند که اطفال خود را به مکاتب قدیمه بسیارند و شاید تا مدتی نیز چنین باشد و از طرف دیگر آموزگاران یا تکلیف خود را نمی دانند یا قابلیت مقام تعلیم و تربیت را ندارند و اطفال چنانکه شاید و باید مواظبت نمی شوند لهذا اداره معارف برای اصلاح مکاتب مواد ذیل را در جلسه بیستم شورای عالی معارف مورخ 20/دلو 1303 پیشنهاد نموده و به تصویب شوری رسید:

ماده اول – مکتب باید در جای وسیع و روشن بی­رطوبتی تأسیس گردد و حتی­ المقدور باید از معابر عامه دور باشد تا موجبات خطر فراهم نیاید.

ماده دوم – هیچکس از ذکور و اناث مأذون نیست من­بعد بدون اجازه وزارت معارف در خانه خود یا جای دیگر مکتب بازنماید.

ماده سوم – داوطلب باید لااقل دارای سواد فارسی باشد یعنی کتب ساده و آسان را بخواند و نوشتن و سیاق را منحصراً بداند و سن او از سی سال کمتر نباشد بعلاوه معروف بسوء اخلاق و فساد عقیده نبوده مرتکب جنحه و جنایت نیز نشده باشد.

ماده چهارم – ترتیبات و تحصیلات مطابق دستور وزارت معارف خواهد بود.

ماده پنجم – عده اطفال هر مکتب از سی نفر تجاوز نمی­کند.

ماده ششم – مفتّش هر مکتب را تفتیش کرده و مداقه کامل در وضع تحصیل و امور حفظ ­الصحه آن به عمل خواهد آمد.

ماده هفتم – تنبیه بدنی به کلی ممنوع است.

ماده هشتم – مکاتب فعلی نیز تابع مقررات مواد این نظامنامه خواهد بود.

ماده نهم – اگر مکتب دخترانه در خانه شخص باشد مرد و پسربزرگ در تمام مدت افتتاح مکتب نباید در آنجا آمد و رفت کنند.

ماده دهم – اطفال را نباید بکار خانه و بچه­داری یا هرگونه خدمت دیگر واداشت.

ماده یازدهم – وظیفه عمده آموزگار مواظبت کامل طفل و حسن تربیت و اخلاق او خواهد بود.

ماده دوازدهم – این نظامنامه اختصاص به مکاتب شهر تهران خواهد داشت.