آئین نامه حفاظت فنی و بهداشت در کارهای کشاورزی مربوط به مصرف سموم دفع آفات نباتی
مصوب 1363,03,03

مقدمه:
با توجه به اهمیت کشاورزی که در رأس برنامه های دولت جمهوری اسلامی بوده و لزوم نیل به خود کفائی در این زمینه، حفظ سلامت کارگران کشاورزی در برابر عوامل زیان آور محیط کار کشاورزی چه از نظر انسانی و چه بلحاظ اجتماعی و اقتصادی مورد توجه کامل میباشد. عوامل زیان آور محیط کار کشاورزی بدلیل تنوع کار کشاورزی بسیار متنوع بوده و عوامل فیزیکی، مکانیکی، شیمیائی، بیولوژیک را شامل میگردد.
از جمله عوامل زیان آور شیمیائی در محیط کار کشاورزی سموم دفع آفات نباتی هستند که امروز برای پیشگیری از حمله آفات و یا مبارزه با آنها بمنظور حفظ محصولات کشاورزی بطور وسیع مورد استفاده قرار میگیرند. اکثر سموم دفع آفات نباتی علاوه بر سمیت شدیدی که برای آفات دارند برای سایر جانداران و از جمله انسان نیز سمی هستند بطوریکه گاهی ورود فقط چند میلی گرم بعضی از آنها ببدن انسان خواه از طریق دهان باشد یا پوست و یا مجاری تنفسی ممکنست موجب مسمومیت شدید و حتی مرگ شخص مسموم گردد. البته کلیه کسانیکه مستقیماً در امر ساختن، فرمولاسیون، بسته بندی، حمل و نقل، نگاهداری و مصرف سموم دفع آفات نباتی دخالت دارند طبیعتاً تماس بیشتری با این مواد داشته و بالنتیجه در معرض خطرات بیشتر و شدیدتری نیز میباشند.
از جمله این قبیل اشخاص آندسته از کارگران کشاورزی هستند که در امر مبارزه شیمیائی با آفات شرکت داشته و از سموم دفع آفات نباتی برای محلولپاشی- گردپاشی و یا ضد عفونی با گاز (FUMIGATION) استفاده میکنند.
اگر چه لازم است همه کسانیکه بنحوی با سموم دفع آفات نباتی تماس و سرو کار دارند از خطرات آن مطلع بوده و در موقع کار ضمن استفاده از وسائل حفاظتی متناسب با نوع سم رعایت تمام احتیاطهای توصیه شده را بنمایند ولی این آئیننامه با توجه بماده 30 قانون کار کشاورزی صرفاً در مورد آندسته از کارگران کشاورزی که در عملیات مبارزه شیمیائی با آفات شرکت میکنند تدوین گردیده است.

فصل اول – هدف:

ماده 1- هدف از تدوین این آئیننامه اجرای مفاد ماده 30 قانون کار کشاورزی در مورد آن عده از کارگران کشاورزی موضوع مواد 1 و 2 قانون فوق است که در کارهای مربوط به مبارزه شیمیائی با آفات در مزارع، باغات، انبارها و اماکن کشاورزی شرکت میکنند.

فصل دوم - تعاریف و اصطلاحات:

ماده 2- کارگر کشاورزی سمپاش: منظور از کارگر کشاورزی سمپاش در این آئیننامه کارگری است که بهر عنوان بموجب قرارداد کتبی یا شفاهی با کارفرما یا نماینده او تعهد نماید در مقابل دریافت حقوق با مزد بیک یا چند کار از کارهائیکه بمبارزه شیمیائی با آفات بوسیله سموم دفع آفات نباتی مربوط میشود و مستلزم تماس و سر و کار داشتن مستقیم با سموم دفع آفات نباتی باشد مبادرت ورزد.

ماده 3- کارفرمای سمپاشی کشاورزی: کارفرمای سمپاشی کشاورزی که باختصار کارفرما نمایده میشود از لحاظ این آئیننامه هر شخص حقیقی یا حقوقی است که کارگر کشاورزی سمپاش طبق قرارداد کار برای او یا از طرف او در یک یا چند شغل از مشاغل مربوط بمبارزه شیمیائی با آفات کار میکند.

تبصره در صورتیکه عملیات مبارزه شیمیائی با آفات توسط شرکتهای خصوصی دفع آفات موضوع ماده 21 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات انجام پذیرد شرکتهای مذکور از لحاظ این آئیننامه جانشین کارفرما محسوب شده و علاوه بر رعایت مقررات مندرج در آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات مکلف برعایت کلیه مقرراتی خواهند بود که در این آئیننامه بعهده کارفرمای کشاورزی محول شده است.

ماده 4- آفات : منظور از آفات در این آئیننامه کلیه موجودات زنده ای هستند که در مزارع و باغات یا انبارها و اماکن کشاورزی بطور مستقیم یا غیر مستقیم موجب تقلیل کمی و کیفی محصولات و فرآورده های کشاورزی و دامی میشوند.

ماده 5- سموم دفع آفات نباتی : منظور از سموم دفع آفات نباتی هرگونه مواد شیمیائی معدنی یا آلی یا هورمونی و یا بیولوژیک است که بتوان با کاربرد آن بطور مستقیم و یا غیر مستقیم از زیان آفات زنده بمحصولات و فرآورده های کشاورزی و دامی جلوگیری کرده یا آنرا متوقف یا محدود نمود.

ماده 6- انبارسم: بمحلی گفته میشود که سموم دفع آفات موضوع ماده 5 بمقدار کم یا زیاد در آنجا نگاهداری میشود.

ماده 7- وسائل آماده کردن سم : بوسائلی گفته میشود که سموم دفع آفات نباتی را توسط آن با همدیگر یا با آب یا با مواد بی اثر (INERT) و یا با مواد غذائی جلب کننده آفات (طعمه) از قبیل دانه گندم، سبوس، شکر و غیره بنحوی مخلوط با رقیق مینمایند تا آماده مصرف گردد. این وسائل میتواند دستی یا موتوری باشد.

ماده 8- وسائل سمپاشی: بکلیه وسائلی اطلاق میشود که با استفاده از آن بتوان سموم دفع آفات نباتی آماده برای مصرف را اعم از جامد مایع یا گاز بمحل فعالیت آفات مورد نظر رسانده و آفات را بنحوی در معرض آن قرار داد. این وسائل شامل انواع محلولپاشها و گردپاشهای ساده و کوچک دستی تا سمپاشهای بزرگ موتوری و هواپیماها و هلیکوپترهای سمپاشی و همچنین کپسولهای حاوی گازها و مایعات سمی تحت فشار و لوله های انتقال این قبیل گازها بمحل ضد عفونی (FUMIGATION) و آپلیکاتورهای قرص گذاری یا تزریقی و یا طعمه گذاری و نظائر آن میباشد.

ماده 9- سمپاشی عبارتست از کاربرد سموم دفع آفات نباتی آماده برای مصرف در محل فعالیت آفات مورد نظر و قراردادن آفات در معرض تأثیر آن.

ماده 10- منظور از اماکن کشاورزی هر نوع محوطه ای است که در آن نوعی از کارهای کشاورزی انجام پذیرد، نظیر مزرعه، باغ، انبار، آغل، اصطبل، مرغداری، محوطه زنبورداری، محل پرورش ماهی و غیره این اماکن میتواند محصور یا غیر محصور و مسقف یا غیر مسقف باشد. ابنیه مسکونی موجود در مزارع و باغات مشمول این تعریف نمیباشند.

ماده 11- وسائل حفاظتی به هر نوع وسیله ای اطلاق میشود که با کاربرد آن بتوان هنگام کار از خطر تماس سموم دفع آفات نباتی با بدن و با ورود آن به بدن کاست و یا از آن ممانعت بعمل آورد نظیر کلاه، عینک، دستکش، ماسک، چکمه، لباسهای غیر قابل نفوذ آب و غیره.

ماده 12- روشهای حفاظتی پرورشهائی گفته میشود که با رعایت آن بتوان خطر ورود سموم دفع آفات نباتی را به بدن در حین مصرف تقلیل داد. مانند حرکت در جهت پشت بباد در موقع محلولپاشی یا تنظیم ارتفاع پرواز در سمپاشیهای هوائی و نظائر آن.

ماده 13- مسمومیت عبارتست از اختلالات موقتی یا دائمی فیزیولوژیک و بیوشیمیک که در نتیجه ورود سم به بدن از یک راه خاص یا راههای مختلف بوجود میاید.

ماده 14- کمکهای اولیه عبارت از اقدامات سنجیده ای است که بمحض مشاهده علائم و آثار مسمومیت با استفاده از وسائل یا مواد و یا روشهای خاص بر حسب مورد برای تقلیل خطر تا رسیدن پزشک باید توسط افراد آگاه در مورد شخص سموم بعمل آید.

فصل سوم – وظایف کارفرما:

ماده 15- تهیه انبارسم متناسب با نوع سم و مقدار آن و شرایط نگاهداری با توجه به آب و هوای منطقه بعهده کارفرما میباشد.

تبصره 1 - انبار سم باید خشک و خنک و قابل تهویه و دور از دسترس اطفال و حیوانات و اشخاص غیر مجاوز جدا از محل نگاهداری مواد غذائی انسان و دام و بذر و سایر مواد کشاورزی باشد.

تبصره 2 - در صورتیکه سموم مورد مصرف بمقداری باشد که بتوان آنرا در قفسه یا جعبه چوبی و یا فلزی قفل دار در جای مناسبی قرارداد قفسه یا جعبه مذکور بمنزله انبار سم تلقی میشود و باید روی آن و یا روی درب انبار سم علامت خطر مناسب یا تابلوئی برای آگاهی دادن و رعایت احتیاطات لازم نصب گردد.

تبصره 3 - در صورت نگاهداری سموم قابل احتراق تأمین تسهیلات آتش نشانی متناسب با مقدار سم و حجم انبار ضروری است.

ماده 16- تأمین سم یا سموم مورد مصرف بمقادیر مورد نیاز با توجه به توصیه های سازمان حفظ نباتات وزارت کشاورزی در بسته بندیهای مصوبه بعهده کارفرما است.

ماده 17- تأمین وسائل مخصوص آماده کردن سم مناسب با نوع سم و روش سمپاشی و حجم کار بعهده کارفرما میباشد.

تبصره - وسائل مذکور در فوق باید کاملا سالم و بدون غیب بوده و در خلال کار نیز مرتباً از طرف کارفرما مورد بازدید قرار گیرد تا درصورت مشاهده بروز نقص نسبت به رفع نقص یا تعویض وسیله معیوب اقدام نماید.

ماده 18- تأمین وسائل سمپاشی از نظر نوع و تعداد آن متناسب با نوع سم، روش سمپاشی، حجم و نوع کار سمپاشی بعهده کارفرما میباشد.

تبصره 1 - منظور از نوع وسائل سمپاشی عبارتست از انواع سمپاشهائی که در ماده 8 این آئییننامه بآن اشاره شده است.

تبصره 2 - منظور از نوع سم شکل فیزیکی آن در موقع مصرف مانند امولسیون پودر، پودر قابل تعلیق در آب، سوسپانسیون گرانول، قرص و حبه، گاز و نظائر آن میباشد.

تبصره 3 - منظور از روش سمپاشی عبارتست از سمپاشی بصورت عادی (CONVENTIONAL) یا حجم کم (L. V) و یا حجم خیلی کم (U. L. V) و همچنین سمپاشی بوته های کوتاه یا درختهای بلند و یا سطوح اماکن کشاورزی.

تبصره 4 - وسائل سمپاشی باید کاملا سالم و بدون عیب بوده و در خلال کار نیز مرتباً از طرف کارفرما مورد بازدید قرار گیرد تا در صورت مشاهده بروز نقص نسبت برفع نقص یا تعویض وسیله معیوب اقدام نماید.

ماده 19- تأمین وسائل حفاظتی مندرج در ماده 11 متناسب با نوع سم و روش سمپاشی بعهده کارفرما میباشد.

تبصره - وسائل حفاظتی باید سالم و بدون عیب و نقص بوده و مرتباً مورد بازبینی قرار گیرد تا در صورت بروز عیب و نقص و با بی اثر شدن مواد عمل کننده، موجود در قوطی فیلتر ماسکها نسبت برفع نقص یا تعویض آن اقدام شود.

ماده 20- تهیه و نصب علائم خطر برای توجه اشخاص متناسب با نوع سم و طبق توصیه های سازمان حفظ نباتات در مزارع و باغات و اماکن کشاورزی که سمپاشی میشوند بعهده کارفرما میباشد.

تبصره 1 - علائم فوق باید قبل از سمپاشی نصب و پس از رفع خطر برداشته شود.

تبصره 2 - تعداد علائم خطر باید متناسب با وسعت مزرعه یا باغ یا مکان کشاورزی سمپاشی شده باشد و در جاهائی نصب شود که توجه اشخاص را از زوایای مختلف جلب نماید.

ماده 21- تأمین وسائل و مواد برای کمکهای اولیه و همچنین حصول اطلاع از روشهای مربوط به این کمکها و نحوه معالجات مندرج در برچسب سم متناسب با نوع سمی که مصرف میشود بعهده کارفرما میباشد.

تبصره 1 - کارفرما مکلف است نام و نشانی و شماره تلفن نزدیکترین پزشک با درمانگاه بمحل سمپاشی را قبل از شروع سمپاشی بدست آورده و در طول مدت سمپاشی همراه داشته باشد تا در صورت لزوم برای برقراری تماس سریع از آن استفاده نماید.

تبصره 2 - تأمین امکانات حمل مسموم به نزدیکترین درمانگاه یا پزشک و یا آوردن پزشک به بالین مسموم بعهده کارفرما میباشد.

تبصره 3 - دادن اطلاعات لازم در مورد مشخصات سم مصرفی و علائم مسمومیت و کمکهای اولیه و پادزهر مندرج در برچسب سم به پزشک معالج در صورت ضرورت بعهده کارفرما است.

ماده 22- تأمین دسترسی به پزشک برای انجام مقاصد زیر بعهده کارفرما میباشد.

1- انجام معاینه کارگران کشاورزی سمپاش قبل از شروع بکار سمپاشی جهت صدور گواهی سلامت آنان برای انجام کار سمپاشی طبق مفاد ماده 90 قانون تأمین اجتماعی و تبصره 1 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات

2- انجام معاینه کارگران کشاورزی سمپاشی در صورت ادامه کار سمپاشی بیش از سه ماه متوالی و صدور گواهی لازم جهت ادامه کار آنان طبق مفاد تبصره 2 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات.

3- معاینه و معالجه کارگران کشاورزی سمپاش در صورت بروز علائم مسمومیت در خلال کار طبق مفاد تبصره 3 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات.

4- انجام معاینه کارگران کشاورزی سمپاش که بعلت مسمومیت تحت معالجه بوده اند جهت صدور گواهی لازم برای شروع مجدد کار سمپاشی طبق مفاد تبصره 3 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات.

تبصره در صورتیکه کارگران کشاورزی سمپاش بیمه نباشند یا دسترسی به درمانگاهها و ادارات بهداری دولتی میسر نباشد و بعلت بروز مسمومیت مراجعه به پزشک خصوصی ضرورت پیدا کند هزینه خدمات درمانی مورد نیاز بعهده کارفرما خواهد بود.

ماده 23- کارفرما مکلف است قبل از شروع عملیات سمپاشی آموزشهای لازم را به کارگران کشاورزی سمپاش بدهد.
آموزشهائی که باید بکارگران کشاورزی سمپاش داده شود شامل موارد زیر میباشد:

1- درجه سمیت سم مورد عمل.

2- راههای نفوذ سم مورد عمل به بدن همراه با توضیح بیشتر درباره راه نفوذی که باعث خطرات بیشتری میشود.

3- طرز آماده کردن سم مورد عمل، طرز استفاده از سمپاش، روش یا روشهای صحیح سمپاشی با سم مورد عمل، نحوه شستشو و نظافت وسائل آماده کردن سم و وسائل سمپاشی و وسائل حفاظتی در خاتمه کار هر روز.

4- نحوه استفاده از وسائل حفاظتی و ضرورت استفاده صحیح از آن.

5- احتیاطاتی که باید از ابتدای باز کردن بسته های سم تا انتهای عمل سمپاشی برای جلوگیری از خطر مسمومیت رعایت شود.

6- علائمی که در صورت بروز مسمومیت ممکن است در شخص مسموم ظاهر شود.

7- اقداماتی که باید بعنوان کمکهای اولیه در صورت مشاهده علائم مسمومیت در مورد شخص مسموم بعمل آید.

تبصره 1 - سطح این آموزشها باید حداقل در حد مطالب مندرج در بر چسب مصوب سم مورد عمل باشد. از نشریات سازمان حفظ نباتات نیز میتوان در زمینه های فوق برای آموزش بیشتر استفاده نمود.

تبصره 2 - کارفرما میتواند در صورت نیاز و امکان علاوه بر آموزش شفاهی یک نسخه کتبی از مفاد مطالبی که آموزش داده نیز به هر کارگر کشاورزی سمپاش بدهد.

ماده 24- کارفرما مکلف است در طول مدت سمپاشی بر کلیه عملیات سمپاشی نظارت نماید، برای انجام این نظارت لازمست کارفرما در طول مدت سمپاشی برای مراجعات ضروری یکنسخه از این آئیننامه و یکنسخه از برچسب سم مورد عمل و در صورت امکان سایر نشریات مربوط بآن را همراه داشته باشد. هدف از این نظارت موارد زیر میباشد:

1- حصول اطمینان از سالم و قابل استفاده بودن وسائل آماده کردن سم و وسائل سمپاشی و وسائل حفاظتی.

2- حصول اطمینان از آماده کردن صحیح سم و رعایت روش صحیح سمپاشی و استفاده صحیح از وسائل حفاظتی.

3- حصول اطمینان از نظافت و شستشوی وسائل آماده کردن سم و وسائل سمپاشی و وسائل حفاظتی در خاتمه کار هر روز.

4- حصول اطمینان از دفن ظروف سم در جای صحیح یا از بین بردن آن بنحو صحیح و ریختن آب شستشوی وسائل آماده کردن سم و وسائل سمپاشی در جائیکه ایجاد خطر نکند.

5- اطمینان از سلامت کارگران سمپاش در طول مدت سمپاشی و انجام بموقع کمکهای اولیه و مراجعه فوری به پزشک در صورت بروز مسمومیت.

فصل چهارم – وظایف کارگر کشاورزی سمپاش:

ماده 25- کارگر کشاورزی سمپاش مکلف است به آموزشهائیکه توسط کارفرما داده میشود توجه نماید و اگر مطالب آموزش داده شده را بطور کامل و صحیح درک نکند و یا در نحوه اجرای آن ابهام داشته باشد باید درباره آن سؤال کرده و تا روشن شدن مطلب و رفع ابهام موضوع را پیگیری نماید.

ماده 26- کارگر کشاورزی سمپاش مکلف است برای آماده نمودن سم مطابق آموزشهای داده شده عمل نماید.

ماده 27- کارگر کشاورزی سمپاش باید عمل سمپاشی را بترتیبی که آموزش داده شده انجام دهد.

ماده 28- کارگر کشاورزی سمپاش باید از وسائل حفاظتی بترتیبی که آموزش داده شده است استفاده نماید.

ماده 29- کارگر کشاورزی سمپاش باید وسائل آماده کردن سم و وسائل سمپاشی و وسائل حفاظتی را پس از خاتمه کار هر روز طبق آموزشهائیکه داده شده شستشو و نظافت نموده و هر کدام را در جای مخصوص خود قراردهد و پس از آن نسبت به شستشو و نظافت و تعویض لباس خود اقدام نماید.

ماده 30- کارگر کشاورزی سمپاش مکلف است بمحض بروز هر گونه نقص یا خرابی در هر یک از وسائل آماده کردن سم یا وسائل سمپاشی و با وسائل حفاظتی فورا مراتب را برای رفع نقص و خرابی به کارفرما اطلاع دهد.

ماده 31- کارگر کشاورزی سمپاش مکلف است بمحض مشاهده علائم مسمومیت در خود و یا هر یک از کارگران کشاورزی سمپاش دیگر ضمن اطلاع فوری به کارفرما جهت تأمین معالجات پزشکی نسبت به انجام کمکهای اولیه ای که آموزش آنرا دیده است اقدام نماید.

ماده 32- کارگر کشاورزی سمپاش باید کلیه احتیاطاتی را که به او آموزش داده شده از ابتدای شروع کار هر روز تا شستشو و نظافت شخصی خود پس از خاتمه کار هر روز رعایت نماید.

ماده 33- این آئیننامه که مشتمل بر مقدمه، 4 فصل، 33 ماده، 16 بند، 18 تبصره و یک پیوست میباشد، باستناد ماده 30 و بند یک ماده 32 قانون کار کشاورزی تدوین و در جلسه مورخ 3 /3 /1363 بتصویب نهائی شورایعالی کار کشاورزی رسید و قابل اجرا است.

شورایعالی کار کشاورزی

متن مواد قوانین «پیوست» و آئیننامه های مورد اشاره

ماده 30 قانون کار کشاورزی
وزارت کار و امور اجتماعی مکلف است آئیننامه های مربوط به حفاظت فنی و بهداشت کار در کشاورزی را تهیه و برای تصویب به شورایعالی کار کشاورزی پیشنهاد نماید.

ماده 32 قانون کار کشاورزی
وظایف شورایعالی کار کشاورزی عبارت است از :
1- تصویب آئیننامه های مربوط به کار کشاورزی که از طرف وزارت کار و اموراجتماعی پیشنهاد میشود.

ماده 1 قانون کار کشاورزی
کارگر کشاورزی از لحاظ این قانون کسی است که بهرعنوان بموجب قرارداد کتبی یا شفاهی با کارفرما یا نماینده او تعهد نماید در مقابل دریافت حقوق یا مزد به یک یا چند شغل از مشاغل کشاورزی اشتغال داشته و کار نماید.

ماده 2 قانون کار کشاورزی
مشاغل کشاورزی عبارتند از :
کلیه کارهای مربوط به کاشت، داشت، برداشت و آبیاری.

ماده 21 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات
شرکتهای خصوصی دفع آفات مؤسساتی هستند که به مبارزه با هر گونه آفات نباتی و همچنین فوسیگاسیون و ضد عفونی فرآورده های نباتی در صحرا، مزارع، باغات، انبارها، کارگاهها و اماکن و اصطیلها اقدام مینمایند.

ماده 90 قانون تأمین اجتماعی
افراد شاغل در کارگاهها باید قابلیت و استعداد جسمانی متناسب با کارهای مرجوع داشته باشند، بدینمنظور کارفرمایان مکلفند قبل از بکارگماردن آنها ترتیب معاینه پزشکی آنها را بدهند. در صورتیکه پس از استخدام مشمولین قانون معلوم شود که نامبردگان در حین استخدام قابلیت استخدام در کار مرجوع را نداشته و کارفرما در معاینه پزشکی آنها تعلل کرده است و در نتیجه بیمه شده دچار حادثه شده و یا بیماریش شدت یافته سازمان تأمین خدمات درمانی و این سازمان مقررات این قانون را درباره بیمه شده اجرا و هزینه های مربوطه را از کارفرما طبق ماده 50 این قانون مطالبه و وصول خواهند نمود.

تبصره 1 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات
مؤسسات و شرکتهای دفع آفات در موقع استخدام و بکارگماردن کارگران باید گواهی بهداری محل را که مؤید دارا بودن صلاحیت جسمانی لازم باشد مطالبه نمایند.

تبصره 2 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات
مؤسسات مذکور موظفند کارگران خود را که در امر سمپاشی و یا ضد عفونی دخالت دارند در فصل کار لااقل هر سه ماه یکبار جهت معاینه پزشکی به بهداری محل معرفی نمایند و گواهی صلاحیت جسمانی را از نظر بهداشتی برای آنان اخذ نمایند.

تبصره 3 ماده 24 آئیننامه اجرائی قانون حفظ نباتات
شرکتهای مذکور موظفند در صورت بروز اولین علائم و آثار مسمومیت فوراً سموم را به نزدیکترین بهداری یا پزشک رسانیده و مراتب را ضمن تعیین نوع و ترکیب سموم و علل و نحوه مسمومیت به بهداری محل اطلاع دهند، تا موقعیکه اداره بهداری و یا پزشک معالج شروع بکار کارگر معالجه شده را تجویز ننموده است حق به کارگماردن او را نخواهند داشت ولی حقوق کارگر مسموم تا پایان معالجه از طرف کارفرما باید پرداخت گردد.