تصویبنامه
مصوب 1322,01,08

هیئت وزیران در جلسه هشتم فروردین ماه 322 بنا بپیشنهاد شماره 10174ر521 بتاریخ 8ر1ر1322 وزارت کشاورزی در اجرای ماده چهاردهم قانون راجع بجنگلها مصوب 17 دیماه 1321 آئین‌نامه زیررا تصویب ‌نمودند:

فصل یکم ـ پروانه قطع درخت

1 ـ مصارف غیر روستائی ) در اجرای ماده دهم قانون جنگل(

ماده 1ـ اداره کل جنگلها مناطق جنگلهای قابل بهره‌برداری و مقدار چوبیکه از هر جنگلی اجازه قطع خواهد داد تعیین کرده و بآگهی عموم میرساند.

ماده 2ـ کسانیکه میخواهند از جنگل بهره‌برداری کنند باید ظرف مدتیکه اداره کل جنگلها تعیین خواهد کرد درخواست خود را تسلیم دارند و در صورتیکه درخواست کننده سابقه اقدامی برخلاف مقررات جنگل نداشته باشد اداره کل جنگلها موافقت خود را در ظرف پانزده روز برای صدور پروانه بدرخواست کننده کتباً اعلام خواهد داشت.

ماده 3ـ درخواست کننده پس از دریافت موافقتنامه اداره کل جنگلها مبنی بر صدور پروانه بمالک یا مالکین مربوط مراجعه و طبق سند رسمی بمیزانیکه موافقت شده است درختان را خریداری خواهد نمود و رونوشت رسمی از سند معامله را باداره کل جنگلها فرستاده و پروانه قطع درخت دریافت خواهد داشت.

تبصره ـ کسانیکه خود مالک جنگل باشند و درخواست قطع درخت کرده باشند باید رونوشت رسمی سند مالکیت خود را ضمیمة درخواست کند در صورتیکه سند مالکیت در دست نداشته باشند با احراز تصرف و مالکیت و ضمیمه نمودن رونوشت مصدق مدارک پروانه دریافت خواهند داشت.

ماده 4ـ اداره کل جنگلها مراقبت خواهند کردکه مالکین جنگل در معاملات خود توافق کنندکه در نواحی مورد آگهی با شرکتها و یا بازرگانانیکه سرمایه آنها بتواند از عهده دستورات فنی برآید معامله نمایندکه در ضمن انجام معامله خریداران بتوانند دستورات اداره کل جنگلها را انجام دهند.

ماده 5 ـ در پروانه قطع مدت اعتبار پروانه حدود جنگل ـ محل قطع ـ جمع‌آوری چوبها و خارج کردن آنها از جنگل -فصل قطع درخت و شرایط فنی بهره‌برداری قید خواهد شد در صورتیکه پروانه کلاً یا جزاً در ظرف مدتی که از نظر نوع درخواست در پروانه تصریح شده استفاده نشده باشد آن پروانه نسبت ببقیه و مازاد مقداریکه اجازه گرفته باطل خواهد بود.

تبصره ـ وزارت کشاورزی میتواند در مواردیکه استثنائاً بواسطه پیش‌آمدهای غیرمترقب که خارج از اراده و اختیار صاحب پروانه بوده مدت اعتبار پروانه را باندازه‌ایکه مقتضی بداند برای یکمرتبه تمدید نماید.

ماده 6 ـ رونوشت پروانه صادر از طرف اداره کل جنگلها بمنطقه جنگلبانی مربوطه ابلاغ میگردد که طبق مقررات این آئین‌نامه رفتار کنند.

ماده 7 ـ منطقه جنگلبانی بشعبات مربوطه پروانه را ابلاغ مینماید و رئیس شعبه مربوط شخصاً درختان قابل قطع را (در روشهای دانه‌زاد) انتخاب و نشانه گذاری مینماید.
در مورد بهره‌برداری از جنگل بروشهای شاخه زاد و یا دانه و شاخه‌زاد درختانیکه اندوخته خواهند شد نشانه‌گذاری میشوند.

توضیح ـ روش دانه زاد روشی استکه تجدید حیات جنگل بسته برشد بذر درختان جنگل باشد.


روش دانه و شاخه‌زاد روشی است که تجدید حیات جنگل بسته برشد با جوشهای درخت شاخههائی است که از تنه و ریشه درخت میرویند.
روش دانه و شاخه‌زاد عبارت از ترکیب این دو روش است.
اندوخته درختی استکه در روش دانه و شاخه‌زا باید ذخیره شود.

ماده 8 ـ در نشانه گذاری باید نکات زیر مراعات شود:

الف ـ نشانه بوسیله چکشی گذاشته خواهد شدکه بنام چکش ویژه جنگلبانی نامیده میشود.
علامتی که در روی این چکش حک شده علامت رسمی دولتی محسوب میشود و تقلید کننده طبق ماده 98 قانون کیفر همگانی مجازات خواهد شد.

ب ـ چکشهای ویژه جنگلبانی فقط نزد رؤسای پستها و یا شعب جنگلبانی خواهد بودکه بموجب حکم اداره کل جنگلها حق نگاهداری و یا عمل با آنرا مستقیماً یا غیرمستقیم بمسئولیت خود خواهد داشت این چکشها دارای جلد چرمی هستند و طوری تعبیه شده‌اندکه میتوان آنها را قفل کرد.

پ ـ برای نشانه گذاری هیئتی مرکب از شش نفر بشرح زیر عمل خواهند کرد:
1ـ رئیس شعبه جنگلبانی که درختهای قابل قطع را تعیین مینماید.
2ـ متصدی پست جنگلبانی مربوط که اندازه قطر و ارتفاع درختان و مختصات آنها را یاداشت میکنند.
3ـ سه نفر جنگلبانکه درختان را با چکش ویژة جنگلبانی نشانه‌گذاری میکنند.
4ـ شخص صاحب پروانه یا نماینده‌ایکه او معرفی میکند در حضور این هیئت سه عدد چکش ویژه جنگلبانی توسط رئیس شعبه جنگلبانی باز میشود و پس از معاینه امهار و تنظیم صورت‌مجلس شروع بعمل خواهد شد.
پس از انجام نشانه‌گذاری در هر روز مجدداً چکشها در جلد خود بسته شده و با مهر هیئت مذکور در بند (پ) ممهور و صورت‌مجلس عمل در چهار نسخه در محل تنظیم و بامضای کلیه اعضای هیئت نشانه‌گذاری میرسد. نسخه اول در پست جنگلبانی ـ نسخه دوم در شعبه جنگلبانی نسخه سوم در منطقه جنگلبانی ضبط خواهد شد و نسخه چهارم بصاحب پروانه یا نماینده او داده میشود.
در اینصورت‌ مجلس تعداد و مشخصات درختهای نشانه‌گذاری شده و حدود جنگل و تقسیمات آن بقطعات باید صریحاً تعیین شود.

ت ـ نشانهها باید تقریباً ببلندی یکمتر و پنجاه از سطح زمین روی تنه درخت گذاشته شود.

ج ـ برای اینکه بازرسی کارآسان باشد باید پای هر درختی که برای قطع نشانه‌گذاری میشود نزدیک زمین نشانه مشابهی روی تنه درخت گذاشته شودکه پس از قطع نشانه پائینی روی کنده درخت باقی بماند. در مورد درختانیکه اندوخته خواهند شد نشانه پائینی ضرورتی ندارد.

چ ـ در مورد درختانیکه برای قطع نشانه‌گذاری میشوند تعداد نشانهها بسته بقطر درخت بشرح زیر خواهد بود.
درختانیکه قطرشان کمتر از 60 سانتیمتر است یک نشانه بالا یک نشانه پائین.
درختانیکه قطرشان بین 60 سانتیمتر و یکمتر است دو نشانه بالا دو نشانه پائین.
درختانیکه قطرشان بیشتر از یکمتر است سه نشانه بالا سه نشانه پائین.

ماده 9ـ در بریدن درخت نکات زیر باید مراعات شود:
الف ـ درختهای جوان در روشهای شاخه‌زاد باید هم سطح خاک قطع شوند.
در موارد استثنائی مثلاً در زمینهای با تلاقی حداکثر باید بیش از ده سانتیمتر از کنده آن در روی زمین باقی نماند.
ب ـ سطح کنده درخت باید طوری قطع شودکه آب باران در روی آن نایستد.
پ ـ درختها باید طوری انداخته شوند که تا ممکن است بدرختهای مجاز آسیب نرسانند.
ت ـ در زمینهای شیب‌دار درختها باید طوری انداخته شوند که بطرف بالای دامنه بیافتند.
در صورتیکه یکی از نکات بالا مراعات نشود دارنده پروانه متخلف از آئین‌نامه شناخته میشود و از دو تا پنجسال محروم از دریافت پروانه خواهد بود.

ماده 10 ـ در مورد درختهائی که برای قطع تعیین شده‌اند قطع درختهای بدون نشانه مانند عمل قطع بدون پروانه محسوب میشود.
در مورد درختهائی که بنام اندوخته نشانه‌گذاری میشوند قطع آنها عمل بدون پروانه تلقی خواهد شد و مرتکبین طبق مقررات قانون جنگل تعقیب میشوند.

ماده 11 ـ پروانه بریدن درخت بدون موافقت وزارت کشاورزی قابل انتقال نیست و مسئولیت آن با شخصی خواهد بودکه پروانه بنام او صادر میشود.

ماده 12 ـ مأمورین جنگلبانی هر حوزه موظفند در عمل قطع درخت حوزه مأمویت خود رسیدگی و نظارت کامل بکنند و در صورتیکه قصور کنند طبق ماده 13 قانون جنگلها تعقیب و مجازات خواهند شد.

ماده 13 ـ رؤسای پستهای جنگلبانی و جنگلبانان هر حوزه علاوه برای اینکه هنگام قطع درخت نظارت خواهند کرد موظفند که پس از قطع جنگل را بازرسی کنند و در صورتیکه در عمل قطع مراعات نشانهها شده باشد قطعات چوب حاصله از هر درخت را با چکش مخصوصی که چکش گواهی نامیده میشود نشانه بگذارند.
صاحب پروانه میتواند چوبهائی که نشانه گواهی صحت عمل داشته باشد بمحلیکه در پروانه ذکر شده است حمل نمایند.

ماده 14ـ برای حمل چوب از محل جمع‌آوری چوبها بقصد دیگری صاحب پروانه باید اظهارنامه‌ای در دو نسخه بشعبه جنگلبانی مربوط تسلیم کند. در این اظهارنامه شماره - ابعاد - حجم وسیله حمل و نقل و مقصد حمل چوبها باید تعیین شود.
رئیس شعبة جنگلبانی باستناد گزارش مأمورین خود پروانه حمل چوبهای نشانه گذاشته شده را صادر خواهد کرد مدت اعتبار این پروانه باید صریحاً قید شود. در صورتیکه در مدت اعتبار پروانه صاحب چوب موفق بحمل تمام یا قسمتی از چوب خود نشود تمدید مدت با دلائل موجهی به پیشنهاد منطقه جنگلبانی مربوطه و تصویب وزارت کشاورزی برای یکمرتبه ممکن است.

ماده 15 ـ مامورین وزارت دارائی موظفند از دریافت مالیات چوبهائیکه پروانة حمل از شعبه جنگلبانی در دست ندارند خودداری و چوب بدون پروانه را توقیف کنند و فوری مراتب را به شعبه جنگلبانی مربوطه اطلاع دهندکه طبق مقررات مربوط در قانون جنگل و این آئین‌نامه با آنها رفتار شود.

ماده 16ـ چوبهائیکه بدون پروانه حمل شوند قاچاق محسوب و بسود دولت بازداشت خواهند شد و مرتکب طبق قانون مجازات مرتکبین قاچاق تعقیب و جایزه مامورینی که چنین چوبهائی را کشف کنند طبق مقررات پرداخته میشود.

2 ـ مصارف روستائی )برای اجرای تبصره دوم ماده دوم قانون جنگل)

ماده 17 ـ اداره کل جنگلها در هر بخش از جنگل حداکثر مقدار چوبی را که در سال برای مصارف روستائی هر خانوار اجازه قطع خواهد داد تعیین و باطلاع اهالی آن بخش میرساند.

ماده 18 ـ ساکنین جنگل و دهکده های مجاور آنکه برای مصارف روستائی احتیاج بچوب دارند باید اظهارنامه‌ای شامل مصرف ـ تعداد ـ ابعاد و انواع چوب و محل قطع چوب برای مصارف یکسال خود تنظیم کنند تا در موقعیکه بوسیله آگهی معین خواهد شد اظهارنامه های خود را بوسیله مامورین جنگلبانی همان حوزه یا مستقیماً بشعبه جنگلبانی تسلیم و رسید دریافت دارند. شعبات جنگلبانی موافقت یا عدم آنرا از تاریخ وصول اظهارنامه در ظرف پانزده روز بتقاضا کننده اعلام خواهند داشت.
متقاضی باید تعهد کند که چوب مورد تقاضا را فقط برای مصرفی که در اظهارنامه مطرح است بکار برد.

تبصره ـ فقط در موارد استثنائی باظهارنامه‏هائی که بعد از موعد مقرر برسد ترتیب اثر داده خواهد شد. تشخیص این موارد با پیشنهاد رؤسای مناطق جنگلبانی و تصویب وزارت کشاورزی میسر است

ماده 19ـ شعبه جنگلبانی مربوط اظهارنامه های رسیده را مورد بررسی قرار میدهد و در صورتیکه محل قطع از نظر فنی ظرفیت کافی داشته و اظهارنامه از حیث مقدار و نوع درخت متناسب با مصرف بوده و از حداکثری که تعیین شده است تجاوز نکند موافقت خود را اعلام و رونوشت آنرا به پست جنگلبانی مربوط ابلاغ میکند که درختان را انتخاب و در انجام قطع و حمل و مصرف چوب طبق مواد 7 الی 16 این آئین‌نامه اقدام نماید. شعبات جنگلبانی نیز موظفندکه آخر هر ماه صورت کلیه موافقت نامههائی راکه صادر کرده‌اند بوسیله منطقه جنگلبانی مربوط باداره کل جنگل ها گزارش نمایند.

ماده 20 ـ اگر کسی برای مصارف روستائی طبق ماده 18 این آئین‌نامه درختی را قطع کند و آنرا در مدتی که در پروانه قطع معلوم شده حمل نکند و برای تمدید مدت حمل هم اقدامی ننماید و چوب قطع شده را در جنگل باقی گذارد آن چوب بسود دولت بازداشت میشود و برای مدت سه سال پروانه قطع چوب بار داده نخواهد شد.

3 ـ قطع اشجار در محوطه های خانه های روستائی0)در اجرای تبصره سوم ماده 2)

ماده 21ـ قطع اشجار در محوطه خانه های روستائی که از یکهزار و پانصد مترمربع مساحت آنها کمتر باشد برای ساکنین آن خانهها آزاد است
در مواردیکه صاحب خانه بخواهد چوب محوطه خانه خود را برای مصرف در محل دیگر یا برای فروش از محوطه خارج کند باید مراتب را بشعبه جنگلبانی مربوط اطلاع دهد تا پروانه حمل صادر شود متخلفین مشمول ماده 16 این آئین‌نامه خواهند بود.

فصل دوم ـ درختهای افتاده(در اجرای ماده پنجم قانون جنگل)

ماده 22ـ درخت افتاده شامل کلیه درختانی است که در اثر عوامل طبیعی افتاده‌اند.

ماده 23ـ در صورتیکه مالک بخواهد از درختهای افتاده استفاده کند باید اظهارنامه‌ای مبنی بر تعداد انواع و محل آن درختان و عواملی که باعث افتادن آنها شده است به پست جنگلبانی تسلیم نماید.
مامور جنگلبانی باید در مدتیکه پس از وصول اظهارنامه زیاده از پانزده روز نباشد چوبها را معاینه و در صورتیکه درخت در اثر عوامل طبیعی افتاده است مراتب را کتباً گواهی و صورت‌مجلسی شامل تعداد نوع و حجم و محل و عواملی که باعث افتادن آنها شده است تنظیم و بشعبه جنگلبانی گزارش دهد.
مالک جنگل پس از دریافت گواهی زیر نظر مامورین میتواند از چوبها استفاده کند ولی برای حمل این چوبها بخارج از جنگل باید چوبها نشانه‌گذاری شده و طبق ماده چهارده این آئین‌نامه پروانه حمل صادر گردد.

ماده 24ـ در مورد درختانیکه بدون پروانه قطع شده است در صورتیکه مرتکب معلوم باشد طبق ماده 23 نسبت بچوبها اقدام و مرتکب طبق ماده چهارم قانون تعقیب میشود و در صورتیکه مرتکب معلوم نباشد تا تعیین مرتکب چوبها بامانت نزد مالک خواهد ماند و اگر تا دوسال مرتکب معلوم نگردید مالک با مراعات مقررات ماده 24 این آئین‌نامه حق استفاده از آنرا خواهد داشت.

فصل سوم ـ تهیه هیزم (در اجرای ماده 2 و تبصره 1 ماده2 قانون جنگل)

ماده 25 ـ تهیه هیزم برای مصارف ساکنین جنگل و دهکده های مجاور آن از درختهای خشک و افتاده از جنگل ملکی خودکه مصرفی جز سوخت نداشته باشد از شاخهای کوچک درختهای کهن که قطر آن ها درین شاخه از پنج سانتیمتر تجاوز نکند با اطلاع قبلی مامورین جنگلبانی آزاد است.

ماده 26 ـ تهیه هیزم برای مصارف شهرها منوط بصدور پروانه از منطقه جنگلبانی مربوط میباشد کسانیکه میخواهند هیزم برای این قبیل مصارف تهیه کنند باید درخواست خود را بضمیمه رونوشت رسمی سند خرید چوب از مالک جنگل بمنطقه جنگلبانی مربوط تسلیم داشته و پروانه دریافت دارند.
شعبه جنگلبانی مربوط پس از اینکه رونوشت پروانه باو ابلاغ شد طبق مقررات این آئین‌نامه در نشانه‌گزاری و قطع و حمل چوبها اقدام و نظارت خواهد نمود.
تبصره ـ برای تهیه هیزم درختهای اندوخته نشانه‌گذاری خواهند شد.

فصل چهارم- تهیه ذغال چوب )در اجرای ماده 2 قانون جنگل(

ماده 27 ـ اداره کل جنگلها قسمتهائی از جنگل راکه برای احداث کوره ذغال مناسب میباشد معین و بمناطق جنگلبانی ابلاغ خواهد کرد.
فقط در این قسمتها اجازه احداث کوره ذغال داده خواهد شد.

ماده 28 ـ در جنگلهـائیکه از آنها بهره‌برداری میشـود صاحبان پروانه میتوانند از مازاد مقطوعات خودکه مصرفی جز سوخت ندارند ذغال تهیه کنند.

ماده 29 ـ کوره های زغال باید طبق نقشه‌ای که بتصویب اداره کل جنگلها رسیده باشد ساخته شوند.

ماده 30 ـ کسانیکه میخواهند کوره زغال احداث کنند باید درخواست خود را بضمیمه رونوشت رسمی سند خرید چوب از مالک جنگل بمنطقه جنگلبانی مربوط تسلیم دارند.

ماده 31 ـ در نقاطیکه منطقه جنگلبانی تشخیص میدهد که پس از قطع چوب برای تهیه زغال نهالکاری ضرورت دارد. دارنده پروانه بهزینه خود موظف باجرای نهالکاری طبق دستور منطقه جنگلبانی خواهد بود.

ماده 32 ـ برای تهیه زغال درختهان اندوخته نشانه‌گذاری خواهند شد و مامورین جنگل هر حوزه در نشانه‌گذاری و قطع چوبها طبق مقررات این آئین‌نامه نظارت خواهند کرد.

فصل پنجم ـ تبدیل جنگل بزمینهای زراعتی )در اجرای ماده 2 قانون جنگل)

ماده 33 ـ منظور از تبدیل جنگل یا بوته‌زارهای جنگلی بزمین زراعتی عبارت از بریدن درختها و بوتهها و از بین بردن کنده و ریشه های آنها است تا زمین برای کشت آماده گردد.

ماده 34 ـ هر کس میخواهد جنگل و یا بوته‌زارهای جنگل متعلق بخود را تبدیل بزمین زراعتی نماید باید قبلا درخواستی تسلیم منطقه جنگلبانی محل بنماید.

ماده 35 ـ برک درخواست باید شامل نکات زیر باشد:
الف ـ نام درخواست کننده ـ محل اقامت و پیشه او.
ب ـ نام جنگل و بخشیکه جنگل و یا بوته‌زار جنگلی در آن واقع شده.
پ ـ مساحت حدود و مشخصات قطعه جنگلی راکه میخواهند بتراشد
ت ـ علت درخواست و زراعتیکه منظور است

ماده 36 ـ این درخواست توسـط کارشناسان جنگل و کشاورزی بررسی میشود و در صورتیکه صلاحیت زمین برای زراعتی که منظور است گواهی شود و معلوم گردد که در اثر تراش آن جنگل زیانی بمنابع آب زیر زمینی وارد نشده و زمین جنگل پس از تراش آن جنگل زیانی بمنابع آب زیر زمینی وارد نشده و زمین جنگل پس از تراش در معرض فرسایش قرار نخواهد گرفت منطقه جنگلبانی مربوط موافقت خود را با درخواست بوسیله اداره کل جنگلبانی بوزارت کشاورزی گزارش خواهد داد.
وزارت کشاورزی در صورتیکه توسعه زراعت درخواست شده را مقدم بر جنگل بداند با صدور پروانه موافقت خواهد کرد.

ماده 37 ـ پس از صدور پروانه منطقه جنگلبانی مربوط موظف بنظارت کامل در انجام کار خواهد بود.

فصل ششم ـ تعقیب متخلفین از قانون جنگل

ماده 38 ـ مامور جنگل کسی است که بموجب حکم وزارت کشاورزی باین نام شناخته شود.

ماده 39 ـ رؤسای مناطق جنگلبانی موظفند مامورین جنگل منطقه خود را بدادسرای شهرستان مربوط معرفی کنند.

ماده 40 ـ در موردیکه مامورین جنگل تخلفی از مواد قانون و مقررات آئین‌نامهای جنگل مشاهده نمایند موظف هستند صورتمجلسی از موضوع تخلف و نام و نشانی متخلف و ادله تخلف تهیه کند و آنرا بامضای یک یا دونفر از مامورین دولتی محل و یا یک یا دو نفر از معتمدین محلی و یا کدخدا و دهبان یک یا دو نفر گواه و در صورت نبودن هیچ‌کدام از آنها بامضای خودش تهیه و بامضای متخلف هم میرساند
در صورتیکه متخلف یا گواهان هر کدام از حاضرین از امضاء استنکاف نمایند مامور جنگل مراتب را در صورت‌مجلس قید کرده و امضاء مینماید.

ماده 41 ـ در صورتیکه موضوع تخلف قطع درخت بدون پروانه یا حمل چوب بدون پروانه باشد «اعم از ملک شخصی یا غیر آن» مامور جنگل موقتا چوبهای قطع و یا حمل شده را توقیف و متخلف طبق ماده 4 قانون جنگل و ماده 16 این آئین‌نامه تعقیب میشود.

ماده 42ـ مامورین انتظامات (پاسبان ـ ژاندارم و مامورین نظامی) مکلفند در صورت تقاضای کتبی مامور جنگل در انجام امر با او مساعدت نمایند.

ماده 43ـ مامورین جنگل صورت‌مجلس تخلف از مقررات قانون جنگل را باید در ظرف 24 ساعت بشعبه جنگلبانی ارسال دارند.

ماده 44ـ رئیس شعبه جنگلبانی محل بمحض وصول گزارش و صورتمجلس در ظرف 48 ساعت بتحقیقات مقدماتی پرداخته و در صورت امکان از متخلف و گواهان پرسشهای لازم نموده و چنانچه تشخیص دهد تخلفی از قانون و آئین‌نامه های مربوط نشده دستور رفع بازداشت چوبرا داده و تصدیقی هم دایر برسیدگی و تشخیص خود با تعیین مقدار چوب و نام متهم بمتهم خواهد داد.
این تصدیق نسبت بچوبهائیکه نوع و مقدار آن در تصدیق قید شده است معتبر میباشد.

ماده 45 ـ در صورتیکه شعبه جنگلبانی در نتیجه تحقیقات خود شخص قطع کننده و یا حمل کننده چوب را متخلف تشخیص دهد چوبها را در توقیف نگاهداشته و پرونده را مستقیما یا بوسیله منطقه جنگلبانی مربوط بدادسرای محل جهت تعیین مجازات احاله مینماید.

ماده 46 ـ مأمور جنگل چوبهائی راکه توقیف مینماید ببخشدار محل یا دهبان و یا نزدیکترین پست ژاندارم اطلاع میدهند و آنها مکلفند وسائل توقیف و حفاظت چوبها را فراهم سازند تا تکلیف آن معین شود.

ماده 47ـ چوبها تا خاتمه رسیدگی در دادسرا و صدور حکم بحال توقیف باقی خواهد ماند.

ماده 48ـ در صورتیکه منطقه یا شعبه جنگلبانی موضوع تخلف را طبق مواد 6 و7 قانون جنگل قابل تعقیب تشخیص دهد ضمن ارسال پرونده بدادسرا نظر خود را در باب لزوم توقیف شخص متخلف اظهار مینماید.

ماده 49ـ دادسرا رونوشتی از احکام صادره بشعبه جنگلبانی خواهد فرستاد تا در اجرای آن اقدام شود چنانچه مفاد حکم صادره مبنی بر بازداشت قطعی چوبهای مورد دعوا یا قسمتی از آن باشد رونوشت حکم بوسیله شعبه جنگلبانی باداره یا شعبه دارائی محل ابلاغ میشود تا در فروش آن طبق مقررات اقدام نماید.

ماده 50 ـ رئیس شعبه جنگلبانی موظف است هر هفته گزارش اقدامات خود را مشروحا بمنطقه جنگلبانی مربوط بفرستد و رئیس منطقه موظف است در هر ماه گزارش عملیات منطقه خود را باداره کل جنگلها ارسال دارد.

نخست وزیر