هیأت وزیران در جلسه مورخ 1368/3/27 بنا به پیشنهاد شماره 9 ـ .716/03م ج مورخ 1367/5/4 وزارت دفاع و به استناد ماده 150 قانون ارتش جمهوری‌اسلامی ایران آئیننامه اضافه کار پرسنل فنی و درمانی ارتش جمهوری اسلامی ایران را به شرح زیر تصویب نمودند:

آیین‌نامه پرداخت اضافه کار پرسنل مشمول قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران و قانون مقررات استخدامی ‌سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
مصوب 1368,03,27با اصلاحات و الحاقات بعدی
(اصلاحی 15/04/1379)

فصل اول کلیات

ماده 1 (اصلاحی 15/04/1379)- به پرسنل فنی که در زمینه ساخت، تعمیر و همچنین پرسنلی که در امور درمانی، تحقیقی و کارشناسی اشتغال دارند و ادامه ‌کار آنان در غیر ساعات خدمت اداری ضرورت پیدا می‌کند براساس مقررات این آیین‌نامه در سقف پرداخت اضافه کار به مشمولان قانون ‌استخدام کشوری اضافه کار پرداخت می‌شود. بار مالی مورد نیاز جهت اجرای این تصویب‌نامه در سال 1379 از محل بودجه بخش دفاع تأمین می‌شود و تداوم‌اجرای این مصوبه در سنوات 80 به بعد در صورتی مجاز خواهد بود که اعتبار لازم در بودجه پیش‌بینی و به تصویب مجلس رسیده باشد.

ماده 2 ـ تشخیص ضرورت ادامه کار در غیر ساعات خدمت اداری به عهده بالاترین مقام نیرو یا سازمان مربوطه میباشد.

ماده 3 ـ به پرسنل موضوع این آئیننامه که در ساعات بعد از خدمت عهده‌دار امور نگهبانی میباشند و یا در مأموریت هستند و از فوق ‌العاده مأموریت استفاده ‌میکنند اضافه کار تعلق نمیگیرد.

ماده 4 ـ دارندگان مدرک دکتری در رشته‌ های گروه پزشکی (‌پزشکی، دندانپزشکی، دامپزشکی، داروسازی، علوم آزمایشگاهی) و پیراپزشکی و بهداشتی مادامیکه از مزایای ماده 1 قانون اجازه پرداخت حق محرومیت از مطب استفاده نمایند در صورتیکه ماهانه بیش از 60 ساعت در خارج از ساعات اداری انجام وظیفه‌نمایند معادل کار اضافی مازاد بر 60 ساعت مذکور طبق مقررات این آئیننامه فوق ‌العاده اضافه کار ساعتی استفاده خواهند نمود.

تبصره ـ بابت ساعات اضافه کار موضوع این آئیننامه دو پرداخت از دو محل اعتباری تواماً مجاز نمی‌باشد.

ماده 5 ـ اضافه کار در غیر ساعات خدمت مقرر بشرح زیر تقسیم‌ بندی میشود.
‌الف ـ اضافه کار برای اموری که نتایج کار انجام شده قابل اندازه ‌گیری و شمارش نباشد.
ب ـ اضافه کار (‌آکورد) برای اموری که نتایج کار انجام شده قابل شمارش و اندازه ‌گیری باشد.

‌تبصره ـ اضافه کار موضوع بند «ب» صرفاً در مورد پرسنل فنی و به منظور افزایش تولید و تعمیر انجام میگیرد و میزان آن با کارسنجی دقیق، استاندارد کردن ‌زمان هر فعالیت، تعیین ظرفیت اسمی و عملی هر دستگاه یا واحد طبق دستورالعملی که به تصویب شورای حقوق و دستمزد خواهد رسید. تعیین و بر اساس‌ فرمول زیر محاسبه میشود:

‌ساعات کار اضافی X میزان تولید / سطح استاندارد تولید =ساعات اضافه کار قابل پرداخت

فصل دوم ـ نحوة محاسبة اضافه کار

‌ماده 6 ـ اضافه کار موضوع این آئیننامه با استفاده از فرمول زیر محاسبه و پرداخت میگردد.

ساعت اضافه کاری x مجموع حقوق و مزایای شغل ماهیانه /150=مبلغ قابل پرداخت

تبصره ـ به پرسنلی که در نوبت دوم (‌از ساعت 15 لغایت 23) و نوبت سوم (‌از ساعت 23 لغایت 7 صبح روز بعد) اضافه کاری نمایند به ترتیب 10%، 15%‌علاوه بر میزان مقرر در این ماده اضافه کار پرداخت خواهد شد.

ماده 7 ـ حداکثر اضافه کار قابل پرداخت به پرسنل مشمول این آئیننامه یکصد و بیست (120%) ساعت در یکماه میباشد.

ماده 8 ـ در یک مجموعه ساخت و تعمیر و درمانی در صورتیکه وظایف محوله و کار تخصصی ایجاب نماید نیرو یا سازمان مربوطه میتواند تمام یا قسمتی از‌پرسنل فنی و درمانی آن مجموعه را برای انجام کار اضافی بکار گمارد.

نخست‌وزیر- ‌میرحسین موسوی