هیئت وزیران در جلسه مورخ 24/5/1389بنا به پیشنهاد شماره 38192/020 مورخ 28/10/1387 وزارت جهاد کشاورزی و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و در اجرای ماده واحده قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند (به ویژه در آفریقا)- مصوب 1375 - "آیین نامه تشکیل کارگروه ملی بیابان زدایی" را به شرح زیر تصویب نمود:

‏آئین نامه تشکیل کارگروه ملی بیابان زدایی
مصوب 1389,05,24با اصلاحات و الحاقات بعدی

ماده 1- اصطلاحات مندرج در این آئین نامه در معانی مشروح مربوط به کار می روند:

الف - کنوانسیون: کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند - به ویژه در آفریقا - که در کنفرانس زمین در ریودوژانیرو برزیل مطرح و در اکتبر سال 1994 به امضای اعضای متعاهد در پاریس رسید، هدف این معاهده بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند - به ویژه در آفریقا از طریق همکاریهای بین المللی در چهارچوب یک رویه جامع و همسو، برنامه عمل قرن بیست و یکم می باشد.

ب - کنفرانس اعضاء: کنفرانس اعضای متعاهد بالاترین مرجع تشکیلاتی کنوانسیون و مرکب از کلیه کشورهای عضو می باشد و جلسات آن هر دو سال یک بار تشکیل می شود.

پ - برنامه عمل ملی: سندی است که براساس ضوابط ماده (10) کنوانسیون تنظیم و در آن ضمن شناسایی عوامل موثر بیابان زایی، راهبردهای مناسب و مبتنی بر مشارکت دولت، جوامع محلی و بهره برداران از زمین و نیز اولویت دادن به روش های پیشگیری و همچنین تعیین نقش کلیه دست اندرکاران و ذینفعان، به منظور بیابان زدایی و کاهش اثرات خشکسالی تدوین می شود.

ت - تعهدات: تعهدات اعضای متأثر از بیابان زایی براساس مواد (4) تا (20‏) کنوانسیون به استثنای ماده (6) که ناظر بر تعهدات کشورهای توسعه یافته است.

ث - مقابله با بیابان زایی: فعالیتهایی که بخشی از توسعه جامع سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در راستای توسعه پایدار را در بر گرفته و هدف آن عبارت است از:
1- جلوگیری و یا کاهش تخریب سرزمین.
2- احیاء زمین هایی که اندکی تخریب شده.
‏3- احیای زمین هایی که اندکی بیابانی شده.

ماده 2(اصلاحی 07/09/1389)- به منظور اجرای تعهدات موضوع مواد (4) ‏تا (20‏) کنوانسیون (به استثنای تعهدات موضوع ماده (6)) کارگروه ملی بیابان زدایی با ترکیب ذیل تشکیل می شود:
‏1- وزیر جهاد کشاورزی (رئیس کارگروه) که با حکم رئیس جمهور منصوب می شود.
2- وزیر کشور یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
3- وزیر نیرو یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
4- وزیر نفت یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
5- وزیر امور خارجه یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
6- وزیر علوم، تحقیقات و فناوری یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
7- وزیر دفاع و پشتیبانی نیرو های مسلح یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
8- وزیر صنایع و معادن یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
9- وزیر آموزش و پرورش یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
10- وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
11- وزیر راه و ترابری یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
12- یک نفر از نمایندگان عضو کمیسیونهای کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی (در صورت معرفی) به عنوان ناظر.
13- رؤسای سازمان های حفاظت محیط زیست، میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و یا نمایندگان تام الاختیار آنها در سطح معاون سازمان.
14- ‏معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور و یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون.
15- رییس سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور.
16- یک نفر از اساتید، محققان و صاحب نظران با تأیید اعضای کارگروه.
17- یک نفر از نمایندگان سازمانهای مردم نهاد با تائید اعضای کارگروه.
18- نماینده ایران نزد کنوانسیون (مرجع ملی) که با حکم رئیس کارگروه و با هماهنگی وزارت امور خارجه تعیین می شود و مسئولیت دبیرخانه کارگروه را عهده دار می باشد ( بدون حق رأی).
19- نماینده سایر دستگاه ها حسب مورد با تشخیص رئیس کارگروه (با حق رأی).
20- معاون علمی و فناوری رییس جمهور

تبصره 1- مصوبات کارگروه که با رعایت قوانین و مقررات مربوط به تصویب اکثریت اعضای حاضر در جلسه می رسد، لازم الاجرا است. در صورت تساوی آرا موافق و مخالف، رأی رییس کارگروه ملاک عمل خواهد بود.

تبصره 2- رییس کارگروه موظف است نتایج اقدامات انجام شده در اجرای تعهدات و اقدامات برای بیابان زدایی دستگاه های عضو را در پایان هر سال به رئیس جمهور گزارش نماید.

ماده 3- وظایف کارگروه به شرح زیر تعیین می شود:
‏1- تعیین سیاست ها و برنامه های مرتبط با اهداف و اصول کنوانسیون (موضوع مواد (2) و (3) کنوانسیون).
2- برنامه ریزی به منظور تقویت جایگاه دولت جمهوری اسلامی ایران از طریق همکاری های زیرمنطقه ای، منطقه ای و بین المللی در امر بیابان زدایی.
3- ‏برقراری ارتباط منظم و موثر با کشورها و دبیرخانه کنوانسیون و نیز سازمانهای بین المللی مرتبط برای تبادل اطلاعات و تجربیات و نیز اجرای راهکارهای تأمین منابع مالی در اجرای تعهدات.
4- تدوین سیاست های آموزشی، تحقیقاتی، اطلاع رسانی، ظرفیت سازی و آگاهی عمومی مرتبط با بیابان زدایی در سطح ملی.
5- تدوین برنامه عمل ملی از طریق هماهنگی و تنظیم سیاست های بین بخشی و نظارت بر اجرای آن.
6- برنامه ریزی و هماهنگی برای هم افزائی با سایر کنوانسیونهای زیست محیطی به ویژه کنوانسیونهای تغییرات اقلیم و تنوع زیستی.
7- سیاست‌گذاری و برنامه ریزی و تنظیم پیش نویس مصوبات مورد نیاز به منظور اجرایی شدن تعهدات ناشی از الحاق به کنوانسیون.
8- تعیین نقش و مأموریت های دستگاه های اجرایی در جهت ایفای تعهدات.

تبصره - کارگروه می تواند به منظور انجام وظایف خود نسبت به تشکیل کارگروه های تخصصی اقدام نماید.

ماده 4- محل دبیرخانه در وزارت جهاد کشاورزی (سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور) مستقر می باشد. شرح وظایف و مسئولیت های دبیرخانه و کارکنان آن به تصویب کارگروه خواهد رسید. کارکنان دبیرخانه از بین کارمندان وزارت جهاد کشاورزی و یا سایر دستگاه های عضو کارگروه (با استفاده از مأموریت یا انتقال) انتخاب خواهند شد.

ماده 5- معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور اعتبارات لازم برای اجرای تکالیف تعیین شده در این آئین نامه را در لوایح بودجه سنواتی پیش بینی می نماید.

محمدرضا رحیمی
‏ معاون اول رییس جمهور