رییس کانون وکلا: امیدوارم نه تنها ترکیب، حدود وظایف و مصوبات ستاد ملی به‌عنوانِ مرجعی کارشناسی شفاف و فراگیر باشد، بلکه شورای پشتیبانی نیز با همین شفافیت، جامعیت و قاطعیت با کارکرد شفاف و با برنامه عمل کند.
بخشی از متن یادداشت عیسی امینی در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
پس از انعکاس رسانه‌ای شیوع کرونا در قم در تاریخ اول اسفندماه 1398، تشکیل قرارگاهی جهت مبارزه با بحران کرونا در سوم اسفندماه به‌گوش رسید. البته ششم اسفندماه بود که با مجوز شورای عالی امنیت ملی و با ریاست وزیر محترم بهداشت، رسماً ستاد ملی مبارزه با کرونا وارد عرصۀ مدیریت این بحران مهم شد.
تعلل در قرنطینه‌کردن اولیۀ قم و سپس قرنطینه‌نشدن سایر استان‌های پُرخطر، عدم دسترسی ازادانه به اطلاعات به حد معقول و بموقع، باز و بسته شدن راه‌های مواصلاتی و تشتّت تصمیمات مراجع محلی و ملی، تأخیر بحث‌برانگیز در تعطیلی اماکن مذهبی، کم و زیاد ساختن ساعات کار اداری و بالارفتن نرخ مرگ و میر ناشی از شیوع این بیماری موجب اعتراض به این ستاد و تردید در کارآمدی موثر مقابله با شیوع این بیماری بود.
حال این پرسش پیش می‌آید که علی‌رغم جهانی بودن این بحران و فداکاری قابل تحسین کادر درمانی، چه چیزی موجب شد که این نقدها و ایرادات بر عملکرد این ستاد وارد شود؟
اولین دلیل، این است که اقدامات و تصمیمات این ستاد به‌صورتِ شفاف و منظم و همراه با سازوکار قانونی نیست. جالب آن است که هنوز هویت اعضای این ستاد و مبنای انتخاب آنها برای مردم روشن نیست و مردم نمی‌دانند که چه کسانی عضو آن هستند و چگونه انتخاب شده‌اند و اصولاً از چه اختیاراتی برخوردار هستند. بدتر آنکه خروجی تصمیمات این ستاد نزد افکار عمومی جز، بیان آمار نیست و طبعاً به‌تدریج از تأثیرگذاری‌اش نیز کاسته می شود.
دوم؛ اعضای این ستاد باید فراگیر و با حضور مقامات دولتی و ملی باشند. ما نمی‌دانیم که آیا رؤسای سازمان نظام پزشکی، نظام پرستاری، صداوسیما و انجمن‌های مردمی (در حوزۀ خبررسانی و فرهنگ‌سازی) در این ستاد حضور دارند و اصلاً رئیس شورای عالی امنیت ملی نیز عضو این ستاد هستند یا خیر و جلسات این ستاد چند بار در هفته تشکیل می‌شود؟
سوم؛ باوجود اینکه این ستاد متکی بر مصوبۀ شورای عالی امنیت ملی است، گویا از سازوکاری منظم با مصوبات قابل انتشار و مستمر و اختیارات کافی برخوردار نیست؛ زیرا مستقیماً برآمده از قانون و یا لااقل با نظام نامه مشخص نیست و با وجود مهم بودن موضوع، عالی‌ترین مقامات کشور نیز بر آن مدیریت نمی‌کنند. باتوجه به بافت اجتماعی، سیاسی، مذهبی و فرهنگی کشور، چگونه وزیر محترم بهداشت می‌تواند بر بحران کرونا غلبه کند، درحالی‌که همگان می‌دانیم حل این بحران مستلزم انسجام ارادۀ ملی و دولتی با داشتن اختیارات ویژه است؟
در این راستا بود که تشکیل شورای پشتیبانی برای حمایت از تصمیمات ستاد ملی مبارزه با کرونا تحت فرماندهی رئیس‌جمهور شنیده شد.
این تصمیم نشان می‌دهد که اولاً ستاد ملی موجود به‌عنوانِ مرجع کارشناسی تلقی خواهد شد؛ ثانیاً، باتوجه به موانع اجتماعی، سیاسی و مذهبی در امر پیشگیری و تشتّت مراکز تصمیم‌گیری، ستاد ملی در اجرای تصمیمات خود کاملاً موفق نبوده و قرار است ارادۀ جازم و قاطع حاکمیتی و تصمیماتی خاص در قالب این شورای پشتیبانی، که امیدوارم با اقتدار کافی عمل کند در راه باشد./ ایسنا