رای اعم از حکم و قرار است. احکام نسبت به ماهیت دعوا صادر می­ شوند و پایان بخشی بر دعوای مطروحه هستند. اما قرارها نسبت به ماهیت دعوا صادر نمی‌شوند. بلکه تنها به قاضی در صدور حکم مقتضی کمک می­ کنند. در خصوص اجرای احکام پس از صدور‌ حکم و پاکنویس کردن آن و امضاء کردن اصحاب دعوا حکم به دایره اجرا برده می ­شود و ‌در آنجا قاضی اجرای احکام حکم را اجرا می­ کند.

احکام از یک سو به احکام تأسیسی (وضعیت حقوقی جدیدی را ایجاد می­ کند) و اعلامی (وضعیت حقوقی سابق را تأید می­ کند) و از سوی دیگر به احکام غیابی و احکام حضوری تقسیم می­ شوند.

در خصوص قرارها نیز، قرارها خود به دو دستۀ قرارهای اعدادی (مقدماتی) مانند قرار کارشناسی و قرارهای قاطع دعوا که همانند احکام به دعوا پایان می ­دهند مانند قرار عدم استماع دعوا (بند ب ماده 332قانون آیین دادرسی مدنی) تقسیم می ­شوند.

در خصوص اجرای قرارهای قاطع دعوا قاضی خود شخصاً مبادرت به صدور قرار کرده و مدیر دفتر مراتب را به طرف ابلاغ می­ کند درخصوص قرارهای اعدادی نیز به درخواست طرفین یا دستور قاضی قرار صادر می­ شود.